əlbəttə

1. zərf Mütləq, hər halda. Əlbəttə gəlməlidir. Getmək əlbəttə lazımdır. – Bir belə adamın içində yəqin; Əlbəttə, bədnəzər var, oynamasın. Q. Z.. <Müsyö Jordan:> Əlbəttə sehrdir, mat qalmalı işdir, bir türfətüleyndə qəflətən Parij xarab olubdur. M. F. A..

2. ara s. Şübhəsiz, təbii ki. O, əlbəttə, haqlıdır. – Ol qədər cövr etmə üşşaqə ki, səndən çəksin əl; Şah rəiyyətsiz ola, əlbəttə, şövkətdən düşər. S. Ə. Ş.. <Mazandaranski:> Əlbəttə, mən heç özümü səndən əskik adam bilmirəm. C. C..